Dość często spotykamy się z sytuacją, kiedy Rodzic poinformowany o zachowaniu dziecka na terenie przedszkola, jest bardzo zdziwiony. Nie chce uwierzyć o tym odmiennym zachowaniu swojej pociechy. Co jest jednak tego przyczyną?
Dlaczego dzieci są inne w domu, a inne w przedszkolu?
Najczęściej to różne zachowanie dzieci jest dla nas wskazówką, ostrzeżeniem. Nasze dziecko w ten sposób chce zwrócić nam uwagę na jakąś ważną rzecz. W takie sytuacji najważniejsza jest komunikacja – przedszkole – rodzic. Podczas spokojnej rozmowy z pewnością uda się wyłapać problem.
Pierwsze pytanie:
Od kiedy taka sytuacja ma miejsce?
Odpowiedź na to podstawowe pytanie może być kluczowe w rozwiązaniu problemu. Jakaś sytuacja w domu, wydarzenie w przedszkolu – to wszystko może nas naprowadzić na trop. Może pomóc nam rozwikłać tajemnicę dziwnego zachowania dziecka.
Przyczyny zachowań emocjonalnych dziecka
Zaburzenia emocjonalne u dzieci możemy podzielić na dwie kategorie:
- zaburzenia eksternalizujące – dotyczą takich emocji, jak: gniew, wrogość, złość, agresja. Te emocje skutkują zachowaniami „na zewnątrz” : np. kłamstwem lub kradzieżą.
- zaburzenia internalizujące – dotyczą takich emocji, jak: smutek, lęk, przygnębienie, Emocje te skutkują c zachowaniami „do wnętrza”, np. wycofywaniem się z kontaktów, wyalienowaniem.
Aspołeczne zachowanie i zaburzenia emocjonalne nie są złą wolą malucha. Szybka interwencja zarówno wychowawców jak i Rodziców, powinny przynieść oczekiwane rezultaty i zmianę w zachowaniu.
Musimy pamiętać o tym, że podstawową przyczyną zaburzeń emocjonalnych jest brak poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości u dziecka. A oto inne przyczyny:
Głównymi przyczynami zachowań emocjonalnych u dzieci są:
- niekorzystne warunki bytowe;
- atmosfera w domu;
- atmosfera w przedszkolu;
- zachodzące zmiany (pojawienie się nowego członka rodziny)
- problemy z komunikacją;
- wadliwe metody wychowawcze;
- brak akceptacji;
- nadmierne wymagania;
- odrzucenie przez rówieśników.
Jak możemy pomóc?
- starajmy się zrozumieć nasze dziecko;
- zawsze musimy traktować złe zachowanie dziecka jako wyraz jego problemów, a nie objaw złej woli;
- okazujmy dzieciom zainteresowanie problemami, nawet jeżeli wydają nam się błahe i śmieszne. Kłótnia z kolegą z przedszkola dla nas jest czymś nieistotnym, ale dla naszego dziecka to największy życiowy problem;
- poświęcajmy dzieciom swój czas;
- pomagajmy swojemu dziecku odkryć jego talenty i zdolności;
- wspomagajmy dzieci w ich działaniach, aby nauczyły się dążyć do celu.
Niestety zaburzenia emocjonalne w wieku przedszkolnym stają się coraz bardziej powszechne. Dlatego zauważone zmiany w zachowaniu powinniśmy od razu konsultować wspólnie: rodzice i wychowawcy dzieci. I wspólne wypracować plan działania. Plan, który ma pomóc dziecku w określeniu problemu, w wypowiedzeniu na głos tego, co naprawdę go „boli”.
Rozmawiajmy. Rodzice z wychowawcami, wychowawcy z Rodzicami i co najważniejsze wszyscy rozmawiajmy z dziećmi.Tylko jak rozmawiać, żeby dzieci nas słuchały? O tym już w najbliższym artykule.